Στις επισκέψεις που καθημερινά κάνω στις γειτονιές της Αθήνας, ένα συχνό ερώτημα που μου κάνουν οι άνθρωποι που έρχομαι σε επαφή είναι το γιατί βρέθηκα στην Ελληνική Λύση.  Και αυτό δεν είναι περίεργο, καθώς η εικόνα μου, το ύφος μου και το ήθος μου, διαφέρουν σημαντικά τόσο από την εικόνα όσο και το ύφος και το ήθος που με τα ΜΜΕ θέλουν με τα ψέματά τους να προωθούν για την Ελληνική Λύση.  Όταν όμως μου το απευθύνουν, αισθάνομαι ότι με ρωτάνε ταυτόχρονα δύο πράγματα:

Το πρώτο, είναι το γιατί ένας άνθρωπος σαν και εμένα να βρεθεί στην Ελληνική Λύση.

Το δεύτερο, το γιατί να έρθουν και αυτοί στην Ελληνική Λύση, το γιατί να την ψηφίσουν στις εκλογές που έρχονται.

Θα προσπαθήσω να τα απαντήσω εδώ, λέγοντας όλα αυτά που μερικές φορές δεν έχω το χρόνο να πω όταν μου τα απευθύνουν.

Γιατί λοιπόν βρέθηκα,  είμαι, στην Ελληνική Λύση; 

Αυτό είναι μια απόφαση που την πήρα αρχικά με το συναίσθημα και μετά την επιβεβαίωσα με την λογική μου.  Η δουλειά μου στην Τράπεζα, στο Τμήμα Διαχείρισης «κόκκινων δανείων», με έφερνε κάθε μέρα σε επαφή με ανθρώπους που στα πρόσωπά τους έβλεπα την απόγνωση, μια απόγνωση που έφτανα να την νοιώθω και εγώ.  Με ανθρώπους που ένοιωθαν τρόμο για το αύριο που θα τους ξημερώσει, φόβο για το αν αύριο θα έχουν να φάνε αυτοί και τα παιδιά τους. 

Με ανθρώπους που από τη σιγουριά μιας καλής οικονομικής κατάστασης είχαν φθάσει στο σημείο να αγωνιούν βλέποντας ότι οι κόποι μιας ζωής, της δικής τους, κινδύνευαν να χαθούν.  Αυτή η καθημερινή επαφή με την απόγνωση, τον τρόμο, τον φόβο και την αγωνία άρχισε να με επηρεάζει όλο και περισσότερο.  Και πέρα από τη βοήθεια που προσέφερα σε όλους αυτούς ανθρώπους μέσα από τις δυνατότητες που μου προσέφερε η θέση μου, άρχισα σιγά σιγά να αναρωτιέμαι τόσο το πώς φθάσαμε ως κοινωνία μέχρι εδώ όσο και το τι θα μπορούσε να κάνουμε, ως άτομα και ως κοινωνία, για να αλλάξουμε την κατάσταση αυτή, για να επιτρέψουμε στην ελπίδα να μπει στη ζωή μας. 

Η επαγγελματική μου εμπειρία μου έχει μάθει ότι όταν αντιμετωπίζεις μια προβληματική κατάσταση τότε υπάρχουν δύο μόνο θέσεις: Είτε αποτελείς μέρος του «Προβλήματος» είτε αποτελείς μέρος της «Λύσης», δεν μπορείς να είσαι και τα δύο.  Στη βάση αυτής της εμπειρίας μου, δεν μπορούσα να αποδεχθώ ότι τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που ήταν μέρη του πολιτικού συστήματος που δημιούργησε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα όλοι μας σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος της λύσης τους. 

Και ακόμα, γιατί κάθε φορά που κάποιοι μου λέγανε να δω τις αλλαγές στις ηγεσίες τους που σηματοδοτούν, για όσους απελπισμένα θέλουν να το πιστέψουν, αλλαγές πολιτικής, άκουγα μέσα μου τη φωνή του πατέρα μου να μου λέει: «Ο σοφός λαός μας έχει όχι μία αλλά τρεις παροιμίες που να τις θυμάσαι πάντα στη ζωή σου: «Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς», «Γέρικο άλογο νέα περπατησιά δε μαθαίνει», «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι’ άσπρισε το μαλλί του, μηδέ τη γνώμη του άλλαξε μηδέ την κεφαλή του». 

Και επιπλέον, όταν μου λένε για τα κολεγιόπαιδα και τους τεχνοκράτες που θα φέρει ο κ. Μητσοτάκης για να μας σώσουν, ακούω τη φωνή του πνευματικού μου να μου θυμίζει τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο που λέει ότι: «Οι ισχυροί θεωρούν αυτονόητο να αδικούν τους πιο αδύνατους, όπως τα ψάρια στη θάλασσα όπου το μεγάλο τρώει το μικρό» και ακόμα «Οι σκύλοι, που γλυκάθηκαν στο κρέας, δε μπορούν να φυλάνε το κοπάδι. Και γι’ αυτό οι τσοπάνηδες τα σκοτώνουν». 

Και ένα βράδυ που τα σκεφτόμουν όλα αυτά, κάνοντας ζάπινγκ έπεσα επάνω στον Κυριάκο Βελόπουλο.  Που μίλαγε και έλεγε τα πράγματα που είχα καταλήξει να πιστεύω και εγώ σαν τις λύσεις που χρειαζόμαστε για την Ελλάδα: Ότι για βγούμε από την κατάσταση που βρισκόμαστε δεν χρειάζονται θαύματα αλλά σοβαρότητα και δουλειά.  Ότι πυξίδα μας πρέπει να είναι η Ελλάδα και το συμφέρον της.  Ότι αν δεν αξιοποιήσουμε τον πλούτο της πατρίδας μας και δεν πάρουμε μέτρα για να στηριχθεί η παραγωγή, τότε το μόνο που κάνουμε είναι να ανακυκλώνουμε το χρέος της χώρας μας. 

Χωρίς να το σκεφτώ και πολύ, όπως μου έλεγε το συναίσθημά μου, την επόμενη μέρα πήρα τηλέφωνο και ζήτησα να τον συναντήσω.  Αφού μιλήσαμε και άρχισα να μαθαίνω περισσότερα για το κόμμα του, την Ελληνική Λύση, και το πρόγραμμά της για την Ελλάδα.  Η επαφή μου αυτή, μέσα από καθαρά λογικές διεργασίες και σκέψεις, μου επιβεβαίωσε ότι το συναίσθημά μου με είχε καθοδηγήσει σωστά.  Το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου, η Ελληνική Λύση, είναι το μόνο κόμμα που φέρνει κάτι το καινούργιο στο πολιτικό σύστημα της πατρίδας μας, μια καινούργια πρόταση στηριγμένη στα δεδομένα της πραγματικότητας και στην απλή λογική, μια πρόταση που μπορεί πραγματικά να επιτρέψει στην ελπίδα να ανθίσει ξανά στους Έλληνες και στην πατρίδα μας.

Και καθώς μέρα με την  μέρα γνώριζα όλο και καλύτερα την Ελληνική Λύση και ενθουσιαζόμουν όλο και περισσότερο με το όραμα και τις προτάσεις της, βρέθηκα σήμερα εδώ, να

σας ζητώ να ψηφίσετε την Ελληνική Λύση

ζητώντας σας ταυτόχρονα να μου δώσετε την εμπιστοσύνη σας και το «σταυρό προτίμησής» σας, για να σας εκπροσωπήσω, ως ψηφοφόρους της Ελληνικής Λύσης, στη Βουλή.  Όλα τα παραπάνω είναι όλα εκείνα που θέλω να πω, κάθε φορά που με ρωτάνε για το πως βρέθηκα, για το πώς και είμαι, στην Ελληνική Λύση και τα ψηφοδέλτιά της.

 Όσο για το δεύτερο ερώτημα, το γιατί να ψηφίσουν την Ελληνική Λύση στις εκλογές που έρχονται αφού έχω πει όλα αυτά, σπάνια νοιώθω ότι χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω ή με ρωτάνε κάτι παραπάνω για αυτό.